"მუსიკა აღარაა, არტისტის საქმე”

წაიკითხეთ LAIBACH-ის ერთ-ერთ წევრის ივან ნოვაკის ინტერვიუ....ამ ჯგუფის შემოქმედება ბევრად აღემატება პოპ-კულტურის საშუალო აზროვნების პროცესებს. ესაა ერთმნიშვნელოვანი პრიცნციპით მოზროვნე ადამიანების წარუმატებლობის მიზეზი, ვინც ცდილობს მათი მუსიკის და ფილოსოფიის ინტერპრეტაციას. ამიტომაც მათ ხშირად სულელურად ადნაშაულებენ ფაშიზმის და კომუნიზმის პროპაგანდაში, ამავდროულად კიდე უფრო უაზროდ ცდილობენ ისინი წარმოადგინონ ნათელი დემოკრატიული მომავლის ადეპტებად და ტოტალიტარიზმის წინააღმდეგ მებრძოლებად. ჩვენი აზრით, გარკვეულ ინტერესს იწვევს თავისთავად ნებისმიერი შემოქმედებითი აქტი, როგორც წარმატებული ისე წარუმატებელი, და არა მისი აღწერა და ინტერპრეტაცია, რომელიც საბოლოო ჯამში წყლის ნაყვაა. ასე, რომ უსმინეთ მუსიკას, იარეთ კონცერტებზე და... წაიკითხეთ ინტერვიუ LAIBACH-ის წევრ ივანთან.

LEGION: თქვენს მიერ შექმნილი NSK-ს სახელმწიფო ტერიტორიის გარეშე იდეა, რაღაცით გავს ჯონ ლენონის Nutopia-ს – იდეას სახელმწიფოზე საზღვრების ომების და სიძულვილის გარეშე. NSK გავს არტისტების მუდმივი ოცნების რეალიზაციას ბედნიერების უტოპიურ ქვეყანაზე. ამაზე რას ფიქრობ?

ივანი: ჩვენ არ გვქონია ლენონის კონცეფციებთან დაბრუნების განზრახვა. NSK – არაა Nutopia, თუმცა უტოპიური იდეებით გატაცება გვაკავშირებს ჯონთან. იგი ქმნიდა გამორჩეულად პოეტურ მეტაფორებს, ჩვენ კი ხორცს ვასხამთ უტოპიური სახელმწიფოს კლასიკურ იდეებს.

LEGION: რა იყო თქვენი მიზანი როცა შექმენით NSK?

ივანი: NSK-ს შექმნა არ უნდა ემსახურებოდეს რაიმე კონკრეტულს! ჩვენი მიზანი მდგომარეობდა პრინციპულად იმის დემონსტრირებაში, რომ სახელმწიფო არ უნდა ფუნქციონირებდეს პრინციპებზე რომლებიც მიღებულია ჩვენ გარემომცველ სამყაროში. თუ შევეცდებით პასუხი გავცეთ კითხვას, მაინც რა არის კლასიკური ევროპული სახელმწიფოს საფუძველი, მაშინ უნდა მივუთითოთ, რომ თითოეულ მათგანში ოპერირებენ ხალხის ცნებით, თითოეულ მათგანში არსებობს კონსტიტუცია, რომელიც განსაზღვრავს წყობის ძირითად პრინციპებს და ა. შ. ჩვენ ეხლა ვცდილობთ შევქმნათ სახელმწიფო, ნამდვილად ფუნქციონირებადი სახელმწიფო, რომელიც გარკვეული აზრით იქნება სახელმწიფოებრივი ენის სინამდვილის ტრანსპოზიცია სიმბოლოების ენაზე. ეს უნდა იყოს ექსპერიმენტი, უტოპიურ პრინციპებზე სახელმწიფოს ფუნქციონირების შესაძლებლობის გამოკვლევა კონკრეტული პოლიტიკური, დემაგოგიური, დიპლომატიური რეალიების ჩარჩოში.

LEGION: თქვენ ბოლო ალბომში NATO თქვენ გვაფრთხილებთ დასავლური ეგოიზმის საშიშროებაზე. მე შემიძლია გავიგო თქვენი იმედგაცრუება, ჩრდილოატლანტიკური ალიანსის მიერ ბოსნეაში მშვიდობის დამყარების უუნარობით. ხომ არ თვლი შენ რომ დასავლეთთან კავშირი ერთადერთი შესაძლებელი გამოსავალია ისეთი სახელმწიფოებისთვის როგორებიცაა ჩეხეთი, პოლონეთი, ბელორუსია, სლოვენია?

ივანი: მოდი ჯერ განვიხილოთ რას წარმოადგენს დღესდღეობით დასავლეთი. რა ვიცით ჩვენ მასზე რეალურად? დასავლურმა ეკონომიკამ მიაღწია წარმატებას, რადგან მან მოახდინა კოლექტივის ლოგიკის ინტეგრირება. ადამიანები, შეიძლება ამას ვერ ხვდებიან, მაგრამ გარკვეული პროექტები როგორიცაა მაგალითად “მაიკლ ჯექსონი” უფრო მეტად წარმოადგენენ უზარმაზარი გაუცნობიერებელი კოლექტივის მოქმედების რეზულტატს. კოლექტიური სისტემა დასავლეთში რეგულირებულია საკმაოდ ზუსტად, მაგრამ საკითხავი ისაა იმყოფებიან თუ არა ეს ადამიანები მასში ნებაყოფილობით? ჩვენ შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ჩვენივე ნებით ვართ კოლექტივის ნაწილი და ეს განსხვავება ძალიან მნიშვნელოვანია. ან ავიღოთ დასავლეთთან დაკავშირებული კიდევ ერთი სტერეოტიპი. ჩვეულებრივ ამბობენ, რომ დასავლეთში ადამიანებს აქვთ სრული თვითგამოხატვის უფლება. საქმე იმაშია, რომ, რამდენადაც არავის ესმის, არარსებობს გარანტია, რომ შენ როგორც საჭიროა ისე გაგიგებენ. ბაზარი სავსეა ინფორმაციით. აიღეთ გაზეთები: აუარება მატერიალი, რომელიც გამოდის ყოველ დღე, დადის მხოლოდ რამოდენიმე მარტივ აღწერამდე, ბანალურ ფრაზამდე და გამუდმებით გამეორებად რამოდენიმე წესამდე, გამოთქმებამდე რომლებიც ძალიან გაცვეთილია. დგება საუბრის სიკვდილი, ადამიანები ურთიერთობისთვის იყენებენ ერთსადაიმავე ფრაზებს. ხოლო რაც შეეხება დასავლეთთან კავშირს როგორც ერთადერთ მხსნელთან... მაგალითად ავიღოთ პოლონეთი. მას ყავს ორი ცნობილი მტერი. ერთი აღმოსავლეთით მეორე დასავლეთით. ამ მდგომარეობიდან გამომდინარე ორი სამყაროს საზღვარზე, სიტუაციას ამ ქვეყანაში აქვს უზარმაზარი მნიშვნელობა მთელი ევროპისთვის. მისი ისტორია არის სიკეთეს და ბოროტებას შორის ბრძოლის საუკეთესო ილუსტრაცია. ამ სახელმწიფოს ბედი ასევე გვასწავლის, რომ ჩვენ ძალიან ადვილად ვიტყუებთ თავს – გამუდმებით ვიცვლით თვალსაზრისს ირგვლივ მიმდინარე პროცესების გავლენის მიხედვით. ყოველ დღე ჩვენ ვიღაცას ვაცხადებთ მოკავშირედ, ხოლო ვიღაცას მტრად. ამ წუთას სახელმწიფოებს, რომლებიც განთავისუფლდნენ რუსეთის გავლენიდან, ერთადერთ ხსნად ეჩვენებათ დასავლურ სახელმწიფოებთან სიახლოვე. თუმცა ისტორია ჯიუტად მოწმობს, რომ კაპიტალიზმის პროდუქტი ომია. ასეთია ამ სისტემის განვითარების ლოგიკა – მატერიალური სიკეთის წარმოების ექსპანსიისკენ სწრაფვა და ამით ახალი ბაზრების დამორჩილება. მართლაც დასავლეთში ეს თამაში გახდა ძალიან ეშმაკური და რაფინირებული, იმდენადაც კი, რომ ხანდახან ძნელია ნამდვილი აგრესორის დანახვა. რუსეთი უეჭველია ავიწროვებდა პოლონეთს, უკრაინას, ბელორუსიას და სხვა ქვეყნებს მოკლებული ისეთ მომხიბვლელობას, როგორითაც ამას ჩადიან აღმოსავლური სახელმწიფოები. რუსები აკეთებენ ამას მოუხერხებლად, გიგანტური უხეში დათვივით. ამერიკელები ამ საქმეში უფრო ეშმაკები არიან, მაგალითად ავიღოთ ერაყზე თავდასხმა. მთელი მსოფლიო დღედაღამ მიმდინარე დაბომბვის შთაბეჭდილების ქვეშ იყო. ზოგიერთი ამას აღიქვამდა, როგორც საახალწლო ფრეიერვერკებს. ამ ყველაფერზე იმიტომ ვლაპარაკობ, რომ თავი შეიკავოთ, ზედმეტად სწრაფი დასკვნებიდან იმასთან დაკავშირებით თუ რა ხდება ირვლივ. მსოფლიოში სიტუაციის განვითარების მიუხედავად, ისეთი ქვეყნები როგორებიცაა უნგრეთი, პოლონეთი, ლიტვა, ლატვია, ჩეხეთი, სლოვაკეთი, ხორვატია და სლოვენია ყოველთვის იქნებიან მიზიდული ორივე მხარეს, როგორც დასავლეთით ისე აღმოსავლეთით. შეიძლება ეს საფრთხე შემცირდეს კაპიტალისტური სისტემის სრულყოფასთან ერთად, მაგრამ რუსეთში ჩვენ საქმე გვაქვს კაპიტალიზმის ყველაზე ბრუტალურ, სატანისეულ სახესთან. ზუსტად რუსეთის შიში იმედს უკარგავს შუა ევროპის ქვეყნებს და უბიძგებს მათ დასავლურ სტრუქტურებთან სწრაფი შეერთებისკენ. საჭიროა ჩვენთვის საშინელი სიმართლის გაცნობიერება, კონკრეტულად იმ ფაქტის, რომ ამ ქვეყნების მოსახლეობა ვერასოდეს იცხოვრებს სრულ უსაფრთხოებაში.

LEGION: ერთს თქვენი ალბომებიდან ქვია KAPITAL. აქვს მას რაიმე კავშირი მარქსთან თუ... ?

ივანი: ეს სახელი არ გულისხმობს მარტო კარლ მარქსის წიგნს, არამედ გულისხმობს კაპიტალს, როგორც მეტად მნიშვნელოვან სუბსტანციას, კულტურის, პოლიტიკის და ისტორიის გასაგებად. კაპიტალის სხვადასხვა სახით განსაზღვრამ გამოიწვია სხვადასხვა ეკონომიკური და პოლიტიკური სისტემების არსებობა. ყველაფერი რაც დღეს ხდება სხვადასხვა კულტურებს შორის, ეფუძნება ამ განსხვავებულ განმარტებებს. აღმოსავლურმა სისტემებმა კაპიტალის ცნება გადააკეთეს ზუსტად იმ უტოპიურ იდეოლოგიად, რომელიც არის კომუნიზმი, მაგრამ რადგან იგი უტოპიაა, მან სინამდვილეში წარმოქმნა ძალიან არარეალისტური ცხოვრება. დასავლურმა სისტემებმა შექმნეს ძალიან წარმატებული, პრაგმატული ეკონომიკა, რომელიც ეყრდნობა გამორჩენას, სიხარბეს, მაგრამ იგივე ეკონომიკამ წარმოქმნა ძალიან უტოპიური იდეოლოგიური ფასეულობები: პოპ-ინდუსტრია. ანუ მე მინდა ვთქვა, რომ ფაშიზმი და ტოტალიტარიზმი დასავლეთში... – ეს თვითონ ფინანსური კაპიტალის პრინციპია.

LEGION: ალბომში KAPITAL დროდადრო ისმის ხმები იუგოსლავიის დაშლასთან დაკავშირებული ბრძოლების შესახებ.

ივანი: ჩვენ საკმაოდ გარკვევით ვიწინასწარმეტყველეთ ეს სიტუაცია ჩვენ წინა ფირფიტებზე. ომი ბალკანეთის – ეს რაღაც ტრადიციის მსგავსია, თითქმის ჩვენი კულტურის ნაწილი. ჩვენ თავს ვერ მივცემთ ამ თემაზე ბევრი მორალიზების უფლებას. დიდი სისტემები ბატონობენ პატარა რეგიონებზე და კულტურებზე. ამ თვალსაზრისით დიდი სისტემების დაყოფა რეგიონებად – პოზიტიური პროცესია. მაგრამ მეორეს მხრივ, საბაზრო ეკონომიკის თვალსაზრისით – ეს პრობლემაა, იმიტომ რომ მცირე სისტემებს გაცილებით მეტი პრობლემები აქვთ თვითგადარჩენასთან დაკავშირებით.

LEGION: თქვენი კომპაქტ დისკების ყდებზე და თქვენ პლაკატებზე არის ნაცისტური ხელოვნების და სოცრეალიზმის პროპაგანდის მახასიათებელი ნიშნები. კონცერტებზე თქვენ იყენებთ შავ საომარ მუნდირებს და სხვა ტოტალიტარულ სიმბოლოებს, აჩვენებთ სლაიდებს ომის საშინელებებით. თქვენ მუსიკაში შეიმჩნევა გერმანული და რუსული პოპულარული სიმღერებისადმი ინტერესი, ტექსტებში გამოიყენება რუსული და გერმანული ენები...

ივანი: იძულებული ვარ გაგაწყვეტინო, რომ ნათელი გავხადო რამოდენიმე გარემოება. მე არაფერი არ ვიცი შავი მუნდირების შესახებ. ჩვენ გამოვდივართ სპეციალურად ჩვენთვის შეკერილი კოსტიუმებით, ეს არაა მუნდირები. ჩვენ ნაწარმოებებში ჩვენ ვიყენებთ გერმანულ, რუსულ, სლოვენურ, სერბულ, ხორვატულ, ფრანგულ, იტალიურ, ინგლისურ, ბულგარულ, იაპონურ და სხვა მსოფლიო ხალხის ენებს. დიახ ჩვენ ვიყენებთ სოცრეალიზმისთვის მახასიათებელ პლასტიკურ გადაწყვეტას, აგრეთვე ნაციონალური სოციალიზმის დროინდელი ხელოვნების ზოგიერთ ელემენტს. აქ აუცილებლად უნდა აღინიშნოს, რომ ჩვენ არანაკლები ძალით შთაგვაგონებს ინგლისური ფრანგული და ამერიკული ხელოვნება. ჩვენ არასოდეს ვყოფილვართ ერთმნიშვნელოვანი ჯგუფი. LAIBACH/NSK – ეს ტრანსნაციონალური, ტრანსკულტურული პროექტია. ჩვენ თავს უფლებას ვერ მივვცემთ ვიმუშაოთ ისეთ ტერიტორიაზე როგორიცაა სლოვენია, სადაც ცხოვრობს მხოლოდ ორი მილიონი ადამიანი. ამის გარდა შეუძლებელია ჩვენი დადანაშაულება იმაში რომ კაცობრიობის ისტორიაში გვაინტერესებს ერთი კონკრეტული პერიოდი. ჩვენ გვაინტერესებს მსოფლიოს ისტორია მისი დასაწყისიდან, განსაკუთრებით კი უტოპიური აზრის ისტორია.

LEGION: არ გეშინიათ, რომ თქვენი ხელოვნება შეიძლება პუბლიკამ სხვანაირად გაიგოს, რომ ვიღაცამ შეიძლება ამაში დაინახოს ფაშიზმისკენ მიდრეკილება, და არა რეფლექსია ტოტალიტარული სისტემების საფრთხის თემაზე?

ივანი: არ მინდა ვინმემ იფიქროს, რომ თავს ისეთ ხალხს ვადარებ, როგორიცაა ჯორდანო ბრუნო, გალილეი, კოპერნიკი, მაგრამ ამ სამს ექმნებოდა იგივე პრობლემები, რაც ჩვენ. განსხვავება მხოლოდ დროშია. ყველა შემოქმედი ადამიანი, რომელიც დებს თავის საქმეში მთელ თავის გულს, უძღვნის მას მთელ თავის სიცოცხლეს, არ უნდა უსვამდეს თავის თავს მსგავს კითხვებს. როგორც ჩანს ჩვენ არასოდეს არ გავაკეთებთ არაფერს ერთმნიშვნელოვანს, ინტერპრეტაციისთვის ადვილს.

LEGION: LAIBACH- ის არაჩვეულებრივად ორიგინალურ მუსიკაში შეიმჩნევა თქვენი ინტერესების ფართო სპექტრი – ტოტალიტარული რეჟიმების მასსკულტის ნაწარმოებებიდან, კლასიკური მუსიკიდან, ფოლკლორიდან დაწყებული ჯაზით, როკით, ავანგარდით, ტექნოთი და თეატრალური მუსიკით დამთავრებული. შეგიძლია კიდე რამე თქვა თქვენ მუსიკალურ ინტერესებზე?

ივანი: მინდა კიდევ ერთხელ შეგახსენო, რომ ჩვენ გვაინტერესებს არა მარტო გერმანული და რუსული მასკულტი. იგივე ხარისხით ჩვენ შთაგვაგონებს პოლონური ან სლოვენური მას კულტურა, ფრანგული რევოლუციისდროინდელი სიმღერები, ინგლისელი ფეხბურთის ფანების სიმღერები, და ა. შ. ჩვენ გვიზიდავს სიმღერის ფენომენი, რომელიც გარკვეულ გარემოებებში ხდებოდა ნარკოტიკი მასებისთვის. კითხვაზე ჩვენი მუსიკალური გატაცებების შესახებ კი ასე გიპასუხებთ – ძნელია ისეთი მუსიკის პოვნა, რომელიც ჩვენ არ გვაინტერესებს. ჩვენ შთაგვაგონებს პოპულარული მუსიკა, მაგრამ ასევე შთაგვაგონებს საოპერო არიებიც, არაჩვეულებრივი ფორმალური სიზუსტით გამორჩეული ბახის მუსიკა, ემოციებზე ძლიერად მოქმედი ჩაიკოვსკის მუსიკა, დიდებული თანამედროვე პოლონური კომპოზიტორების მუსიკა, როგორებიც არიან ჰენრიხ გურეცკი და ვიტოლდ ლიუტოსლავსკი, ამერიკელი მინიმალისტების მუნდოგის და სტივ რაიხის შემოქმედება, აფრიკის ხალხების რიტუალური მუსიკა, ტექნო მუსიკა და ა. შ. ვისაც უნდა გაიგოს მუსიკის ენა იგი არ შემოიფარგლება ერთი მუსიკალური სამყაროთი. მისთვის არასაკმარისია ისეთი ერთსაზომიანი მუსიკა რომელსაც გვთავაზობს MTV.

LEGION: თქვენ დისკოგრაფიაში არის BEATLES-ის საკუთარი ალბომი Let It Be, როგორ გაჩნდა ამ უცნაური ალბომის შექმნის იდეა?

ივანი: ერთი მიზიეზი იმისა თუ რატომ მივმართავთ ცნობილი ნაწარმოებებს, არის ჩვენი სურვილი დავრწმუნდეთ, როგორ ჟღერენ ისინი სრულიად განსხვავებულ კონტექსტში. ჩვენ არ ვაპირებთ ამ სიმღერების პაროდირებას, ჩვენ უბრალოდ გვინდა მათი დანახება სხვა კუთხით, მივცეთ მათ სხვა ჟღერადობა, შევასრულოთ ისინი სხვა პოზიციიდან. ჩვენ არ ვტვირთავთ მათ ჩვენი შემცველობით, თუმცა ხანდახან ვცვლით ტექსტებს, ვცდილობთ გამოვავლინოთ, სადღაც სიღრმეში დამალული ხშირად უხილავი მათი ნამდვილი მნიშვნელობა. რატომ შევაჩერეთ ყურადღება BEATLES-ზე? იმიტომ რომ ის იყო დიდებული ჯგუფი ისტორიაში. ჩვენთვის საინტერესო იყო, როგორი იქნებოდა დასავლური სამყაროს რეაქცია, რომ ვიღაცამ აღმოსავლეთ ევროპიდან შეეხო მათ სიწმინდეებს. დავიწყეთ ფიქრი BEATLES-ის რომელი ფირფიტა დაგვედო მაგიდაზე. ალბომის გამოსვლის ისტორიიდან გამომდინარე გავჩერდით Let It Be–ზე. ჯგუფის წევრებს გავლენა არ ქონდათ მის საბოლოო არტისტულ სახეზე. ჩანაწერები მრავალჯერ გადაკეთდა, გარემიქსდა და ა. შ. მუსიკას რომელიც ჩვენ ვიცით, ცოტა საერთო აქვს ჯგუფის მიერ ჩაწერილ სიმღერებთან. ჯონ ლენონი არ იყო დაინტერესებული ალბომის ბედით და იგი ისეთ ადამიანებს მისცა ხელში როგორიცაა ფილ სპექტორი. მან უთხრა მათ: რაც გინდათ ის უქნით. მიუხედავად იმისა რომ იმ მომენტში ჯგუფი აღარ არსებობდა, ადამიანების მთელი არმია მუშაობდა ამ ჩანაწერებზე, ოღონდ კიდევ ერთი პროდუქტი ბითლზის მარკიტ მსმენელამდე მიეტანა, კიდევ ერთხელ გაეკეთებინათ ფული BEATLES-ის სახელით. ალბომი Let It Be თითქოს კეტავს სამოციანებს და არის იმის წინასწარმაუწყებელი სიმბოლო, რაც მოუვიდა მუსიკას მომდევნო ათწლეულში. გადაიქცა რა პროდუქტად, მუსიკა აღარაა არტისტის საქმე. ფირფიტების ინდუსტრია გადაიქცა უზარმაზარ ცინიკურ მანქანად, რომელსაც არაფერი აქვს საერთო მუსიკასთან, არც კულტურასთან, ის მხოლოდ ამარაგებს ბაზარს რაღაც ისეთით, რასაც ეწოდება მასების გართობა, სინამდვილეში კი მასების მერყეობის გამომწვევი საშუალება უნდა ეწოდოს.

LEGION: თქვენი ბოლო ალბომი NATO არის პერეფორმირებული ცნობილი კომპოზიციების კიდევ ერთი ნაკრები. არაა ძნელი მისახვედრი რომ იგი ეძღვნება ომს ბოსნეაში. თუ გქონდათ თქვენ რაიმე კრიტერიუმები, გარდა ომის თემატიკისა, რომლის მიხედვითაც მოხდა სიმღერების შერჩევა ამ ალბომისთვის?

ივანი: NATO-ზე მუშაობისას ჩვენ გამოვედით სახელმწიფო NSK-ს იდეით, რომელიც წარმოადგენდა ევროპის თემაზე აზრის შეცვლის პოლიტიკას. ევროპა ტრადიციულად დაყოფილია აღმოსავლეთად, დასავლეთად და ა.შ. ნატო კი წარმოადგენს დისკურსს ყველა იმ ცვლილების შესახებ, რომლებიც მოხდა კონტინენტზე ბოლო ხუთი წლის განმავლობაში, ახალი წესრიგის, პოლიტიკური, ეკონომიკური, ეთნიკური, ეთიკური და ესთეტიკური სახეცვლილებები ევროპაში, სოციალიზმის და ვარშავის პაკტის დაცემის შემდეგ. ამის რეზულტატს წარმოადგენს რადიკალური ცვლილებები ევროპის რუკაზე. ამ სახეცვლილებების რეზულტატია მრავალრიცხოვანი კონფლიქტები და შეტაკებები ბოსნეაში. ზუსტად ამ ომს, რომელსაც ჩვენ ვთვლით არა ლოკალურ, არამედ ევროპულ ომად, ეძღვნება ალბომი NATO. ჩვენ ვეძებდით მისთვის სიმღერებს ომზე, რომლებიც ყოველგვარი მორალის გარეშე არა მარტო დაგვანახებდა მას. თავიდან სიმღერები იყო ბევრი, საბოლოოდ კი ჩვენ გავჩერდით სწორედ მათზე. ზოგიერთი მათგანი თავის დროზე იყო ევროპული ჰიტი, როგორც მაგალითად: The Final Countdown, ჯგუფი EUROPE ან In The Army Now დუეტის BOLLAND AND BOLLAND. ჩვენ ნამუშევრებში მათ შეიძინეს სრულიად განსხვავებული ხასიათი. ვთვლით, რომ ზუსტად ჩვენ მოვახერხეთ მათი ისეთ ფორმაში მოქცევა, რომელიც პასუხობს მათ შემცველობას. სიმღერა Dogs Of War. Pink Floyd მიიქცია ჩვენი ყურადღება ძალიან ლაპიდარული, მაგრამ გამორჩეულად ზუსტი, ზედმეტი პათოსის გარეშე ომის თემის წამომწევი ტექსტის გამო. სიმღერა WAR ედვინ სტარის რეპერტუარიდან, რომელიც პასუხობს კითხვას, ვის ემსახურება ომი, ჩართული იქნა ჩვენ ალბომში ტექსტში უმნიშვნელო ცვლილებებით, რომლებიც გაკეთდა იმიტომ, რომ დაახლოებულიყო თანამედროვე რეალიებს.

LEGION: რატომ ჩართეთ ალბომში კომპოზიცია “2525” დუეტის ZAGER AND EVANS? იგი ხომ ომზე არაა?

ივანი: იგია მომავალზე. ავტორების თანხმობით ჩვენ შევიტანეთ ცვლილება ტექსტში და ნოსტრადამუსის ან ჯეინ დიკსონის მაგალითზე შევეცადეთ გვეპასუხა კითხვებზე მსოფლიოს ბედის შესახებ, ამიტომ ეს სიმღერა არის ალბომში ყველაზე მნიშვნელოვანი, იგი განაზოგადებს ყველა დანარჩენ კომპოზიციას.